#opreisindewereld

…verkennen…op pad gaan…op kamp gaan…op vakantie gaan…reizen…
Al zolang ik me kan herinneren is het één van de dingen die ik het allerliefste doe. Eén van de dingen die me het gelukkigst maakt. Het inspireert me, geeft me nieuwe zuurstof, ontspant me en leert me stilstaan en anders naar de dingen kijken.
Ik denk dat “reishonger” in mijn pyramide van Maslow zelfs stiekem in de basislaag zit. Hoe het daar komt? Geen idee. Maar het is van zeer groot belang voor mij.

Een wereldreis…het is dan ook iets wat al lang op mijn bucketlist staat maar altijd om één of andere reden niet kon. Werk, geld, de liefde, een huis,… noem maar op. Ik had altijd een keuze; maar koos om één of andere reden dan toch niet voor die wereldreis. Wel waren er al heel wat ‘kortere’ reizen. Hierdoor ontdekte ik dat ik ook graag terug thuis kom en nood heb aan die basis.

De drang naar een wereldreis werd dan ook alsmaar minder prangend. De reisdrang daarentegen niet. Dus ik dacht erover na. Uren, dagen, nachten. Het kwam zo vaak onverwacht in mijn hoofd naar boven…tot het plots duidelijk werd. Ik hoef niet “op wereldreis” ik wil gewoon zo vaak mogelijk “op reis in de wereld”. Soms lang, soms kort. Soms ver weg maar evengoed dichtbij. Alleen, met mijn kinderen, met mijn lief, met mijn gezin of met vriendinnen. Een andere focus; dezelfde honger.

Dus vanaf nu ga ik zo veel mogelijk #opreisindewereld

Bij deze is mijn eigen hashtag ook een feit en lanceer ik deze officieel vanaf vandaag; want vandaag vertrek ik terug #opreisindewereld met mijn zoontje naar Zuid-Engeland. Ga jij ook #opreisindewereld en wil je dit graag delen; hashtaggen maar.

Met heel veel dank aan Naomi Geens (compagnon de route) voor de foto’s waar ik zelf op sta en voor de inzichten die ik dankzij haar, Barbele en mijn mede-luchtroute-reizigers kreeg.
Intense momentjes op een prachtige heuvel in Italië.